Wanneer was de eerste Roparun
In 2019 liep ik mijn eerste en dus tot nu toe enige Roparun. Ik deed toen mee met het team
vanuit mijn toenmalige werkgever, Team99 Rivas. Wat een fantastische ervaring! In zo’n
korte tijd zo hecht worden met een team, omdat je allemaal afziet en het alleen volhoudt
met de steun van elkaar. Maar ook omdat je met elkaar geniet van het evenement, van het
publiek dat om 6 uur ’s ochtends je staat aan te moedigen en van de saamhorigheid bij alle
teams.
Samen voor het goede doel.
Twee dagen na die Roparun kreeg ik zelf de diagnose kanker. De eerste weken na de
diagnose leefde ik samen met de artsen in de veronderstelling dat er geen behandeling meer
mogelijk was. Het contrast kon niet groter. Het doel waarvoor ik had gelopen was ineens het
lot dat mij zelf te wachten stond. Gelukkig bleek het lot mij gunstiger gezind. Met een
intensief behandeltraject bleek de ziekte te behandelen.
Een klein jaar later kon ik het hardlopen weer gaan oppakken. Ik nam me voor weer mee te
doen aan de Roparun en ben dan ook vereerd dat ik in team De Buitenbeentjes mij mag
gaan inspannen voor het mooie doel van Stichting Roparun, leven toevoegen aan dagen als
er geen dagen meer aan het leven kunnen worden toegevoegd.
Wat is de leukste functie binnen het team
Ik ben loper en vind dat denk ik de leukste functie. Maar een functie in het basiskamp zou
mij ook goed passen, hard werken om te zorgen dat de teams op de route na hun etappe
goed kunnen herstellen en opladen voor de volgende inspanning.
Wat doe je als je niet met de Roparun bezig bent?
In het dagelijks leven ben ik manager zorg bij Swinhove Groep in Zwijndrecht.